Conta un diáreo qu'en México hai un loro
(nin ll'agrego nin saco, falo á coro)
Que parla ingrés, francés e castillano
Y é pr'él nagóceo llano
Tratar unha custeón de Xeografía
Ou facer n-un istante unha poesía,
Que conoce á Gramátec'ô dedillo,
Que cont'o que recorda de chiquillo
Y-entretén ôs viaxeiros
Con contos y-anéudotas churrusqueiros,
Y-outro diare'ô dar conta d'este caso,
Pergunta, e con razón, se foi acaso
O loro mesm'o qu'esquirbiu a hestórea,
Pois tendo de mamorea,
Céncea, grácea e vertú tan grande suma,
N'era estrano unha pruma
S'arrincase d'o rabo
Y-esquirbise despois d'a cruz ô cabo
A hestórea verdadeira
Qu'os tolos tragarán, non A Monteira.
P. d'as F.
Publicado en el número 23 de A Monteira el 08/03/1890.
No hay comentarios:
Publicar un comentario